همان‌گونه که حتما می‌دانید استارتاپ استودیو یا استارتاپ فکتوری، به نوعی کارخانه‌ای است که خروجی آن استارتاپ است. یعنی اینکه در این کارخانه ایده‌ها از روش‌های مختلف وارد خط تولید آن می‌شود و خروجی آن معمولا استارتاپی که بخشی از بازار را قرار است به عنوان قلمرو حاکمیت خویش فتح نماید، می‌باشد.
البته ناگفته این موضوع هویدا است که در مسیر شیرین رشد و توسعه استارتاپ‌های موفقی که در حال حاضر می‌بینیم شاهد خون چند ده برابر استارتاپ‌هایی هستیم که یارای رسیدن به قله را نداشتند چون توان مقابله با رقبا یا عدم نیاز کاربر در آن برهه زمانی وجود داشته است.
با این وجود کارخانه‌های تولید استارتاپ همیشه سعی می‌کنند با فیلترهایی که وجود دارد و با یاری متخصصینی که این مسیر را طی نموده‌اند، بر روی ایده‌ها و استارتاپ‌ای نوپایی دست بگذارند که شانس بیشتری برای حضور در این بازار پر زرق و برق داشته باشد.
از سوی دیگر استارتاپ فکتوری‌ها با توجه به اینکه ساختار شکل‌گیری و فرآیندی که اکثر استارتاپ‌ها طی می‌کنند یکسان می‌باشد با ایجاد ساختاری تکرارپذیر هزینه‌های تولید استارتاپ را کاهش و سرعت عمل تیم اجرایی را افزایش دهد.
در این گفتگو سراغ جناب محمد جعفری، کارشناس ارشد استارتاپ استودیو پلننت رفتیم تا از تجربیات‌شان استفاده و ساختارهایی که برای شکل گیری استارتاپ می‌توان ایجاد نمود را بررسی نماییم.
